9 Nisan 2012 Pazartesi

100. Yıl Gururu : Sultanlar!

Bizler öyle bir taraftarız ki, 100 yıldır hiç bir zaman başarıyla işimiz olmadı. Semtimiz, Karşıyakamız için gittiğimiz kilometrelerce yolda başarıyı değil, yalnızca yeşil kırmızı armamızı düşündük. Bizler hayatın her anı boyunca Karşıyakayı düşünen, normal olmayan insanlar olarak büyüdük. Hangi deplasmana gitsek " 15 senedir tek bir başarı yok, hala 10 otobüsten aşağı deplasman yapmıyorsunuz, siz nasıl bu kadar bağlısınız? " sorularını cevaplandırdık. Kimselere benzemez bizim sevdamız dedik, kimseler benzetemedi sevdamızı kendi sevdalarına..
Karşıyakalı ruhumuz olsun amatörde oynayalım sorun değil dedik. Karşıyakalı ruhumuz olsun, başarısızlıktan ölelim dedik. İşe yaramaz topçulardan, Karşıyakayı düşünmeyen yöneticilerden sıkıldık, bunaldık. Bundan 2-3 sene önce yine böyle bir işle başımız ağrıdı. Dediler ki, şube kapanacak. Binlerce kişi karşı çıkacakken voleybol şube kapanmasın diyen belki en fazla 100 kişi vardık, voleybol bizimdi, biz spor kulübüydük, bunu yaşatacaktık. Ve işte o 100 kişinin arasında yürekleri sadece Karşıyaka için çarpan o insanlar çıktı ortaya, tüm harcamalarından kestiler şubeyi kurtardılar. Voleybolcularımız çıktı ortaya, hepsinin yaşı küçüktü. Karşılarında voleybola yıllarını vermiş sporcular varken onlar daha küçük yaşta, o armayı 1. ligde tutmak için savaştılar. O kalplerine Karşıyakalılığı öyle bir işlediler ki, bizler kendimizden utandık o şubenin kapatılmasını bile söz konusu ettikleri için. Ama işte o konuyu açan insanlar hiç utanmadan hala voleybola sırtları dönük şekildeydiler. Yöneticiler ve biz toplam 30 kişiye oynadık belki maçlarımızı, kimse yoktu yanımızda. Ve her şeye rağmen küme düştük. Voleybol şube küme düşmüştü ve Karşıyaka camiası voleybol için hala hiç bir şey yapmıyordu, yapmayacaktı da. Ama yine 100 kadar sevdalı elini taşının altına koydu, maddi açıdan destek olabilenler oldu, yürekleriyle her an voleybolu düşünenler oldu. Ve bu sayede bu takım 5-8 Nisan arasında Eskişehir'de 1. lige yükselmek için final turunda yarışmaya başladılar..

Umudum o kadar yüksekti ki, Cumartesi günü kupayı kaldırırız, Pazar günü meşalelerle eğlencemize bakarız diye düşünüyorduk. Ama işte olanlar oldu, bir çok sorunla karşılaştık ve malesef bu ligden çıkamadık.

Aklıma 4 günlük o Eskişehir turnuvasından kalan şeyler işte o anda başladı. Takım yenildi, moralman herkes sıfırdı. Yöneticiler tribünde gözyaşlarını döktüler, o her şeylerini şubeye yatıran adamlar, o şampiyonluğu hakeden adamlar kendilerini tutamadılar. 11 tane Karşıyakalı vardı karşımızda ve tribüne doğru çağırdık, geldiler.. Hepsi kendini çok zor tutuyordu, onları ne kadar sevdiğimizi, onların bizim tek gururumuz olduklarını söylediğimiz anda kendilerini tutamadılar. Ben hayatımda bu kadar gurur duyduğum, bu kadar onurlandığım başka bir takımı alkışlamadık Karşıyaka tarihi boyunca. Onlar ağladıkça biz ağlıyorduk, yapmayın dedik, biz şampiyonluğu değil, sizleri seviyoruz, sizler bizim her şeyimizsiniz dedik, durmadılar. Çıkışlarına gittik, o şampiyonluk turunda yakacağımız meşaleleri onlar hüngür hüngür ağlayarak, koşarak otobüslerine giderlerken yaktık. Tüm takım tek bir istisna isim olmadan otobüsün içinde ağlıyorlardı. İşte bu insanlar Karşıyaka'nın istediği, Karşıyakaya gereken tek gururlu insanlar. Bizler böyle insanlara, sporculara sahip olduğumuz sürece, Karşıyakayı bir ömür boyu yaşayabiliriz. Bu takım seneye de çıkar, belki düşer bunlar mühim değil, mühim olan bu kızları kaybetmememiz.

Belki okuyan olur burayı o yürekli insanlardan, moralinizi bozmayın. Biz Karşıyakayı şampiyonken bulmadık, biz Karşıyakayı zor günlerde sevmeye başladık. En zor günümüzde bile bağıra bağıra Karşıyaka dedik. 1. lige çıkamamız zor gün falan değil. Bizim zor günümüz futbol maçlarında yenildikten sonra barlara gidip eğlenen futbolcuları gördüğümüz günler. Sizler de bunu bilin ve bu 100. yılda Karşıyaka'nın, semtin, en onurlu bayanları ve yöneticileri olduğunuzu unutmayın. Sizin sonuna kadar arkanızdayız, hepiniz bize bu duyguyu yaşattınız, belki puan tablosunda değil ama, kalplerimizde biz dün akşam şampiyonluğu yaşadık.. Hepinize sonsuz teşekkürler. Büyük insanlarsınız!

3 yorum / sen de yaz !:

Adsız 9 Nisan 2012 08:24  

Belki Karşıyaka'dan Eskişehir'e gidemedik ama maçlarda tv yi açıp 5kişi kafkaf çektik marşlar söyledik ben gözüm kapalı şampiyonuz demiştim olmadı kısmet değilmiş maç sonunda bizde ağladık ve küçücük kardeşim bile formasına sarılarak ağladı ama bir kez daha iyiki böyle oyuncuların böyle ekibin olduğu takımı tutuyorum ve iyiki KARŞİYAKALIYIM diyorum.

Rıdvan Aşurecioğlu 9 Nisan 2012 12:36  

Karşıyakayı kalbinde yaşayan insanlar ve bu sevgisini ileride kendi evladına miras olarak bırakabilecek insanların çoğalması dileğiyle..

Adsız 9 Nisan 2012 12:40  

konumu ne olursa olsun karagumruk sizinle karşıyakaragumruk

ÜST TARAFA DÖN