Bir Umuttu Yaşatan İnsanı

Daha dün dibe vurduğumuz , geçmiş 10 yıldaki sezonlarımıza bir dönüş yapmıştık. Tribünde takıma ne olursa olsun küsmemiş birkaç bin kişi. Bize bu görüntü tribünümüzün duraklama dönemlerini hatırlatmıştı. İstemeden de olsa nostalji yapmıştık.

Bir yandan da düşünüyorum ama o yılların da ayrı bir güzelliği vardı. Herkesin birbirini ismen olmasa da sima olarak tanıdığı ve bir tepki koyulması gerektiğinde daha derli toplu hareket ettiğimiz yıllardı. Voleybol maçlarına gidince de aynı , eski hisleri hatırlıyorum. Aynı simalar bıkmadan , usanmadan camiada üvey evlat muamelesi gören evlatlarına desteğe geliyorlar. Salona gelen 500 ya da bazı maçlarda tabii ki de daha az seyirciyi artık tanımaya başladık. Çarşıda , yolda görsek acaba selam vermesem ayıp olur mu diye düşüneceğimiz kadar yakın görür olduk.

Hep diyoruz ya yönetimde şu kadar Karşıyaka'yı iliklerine kadar hisseden kişi var. Hani hep diyoruz ya futbol şubedeki hocamızın ve menajerimizin Karşıyaka çocuğu olduğunu. Hani hep diyoruz ya altyapıdan çıkan kardeşlerimiz futbol a takımında ter döküyor.

Ben bunu bir de voleybol şubemiz için söylemek istiyorum. Aslında her şubemiz böyle ama altyapıdan oyuncu desek fazlasıyla mevcut. Özveri , çaba yok dersek cehenneme gidip orda kendi kazanımıza odun atmış gibi bir tezat içine girmiş oluruz. Kısacası kurtuluş mücadelelerinde yalnız bırakmamalıyız. Avrupa yolunda ilerleyen basket şubemiz , kurtuluş mücadelesi veren genç voleybolcularımız , her türlü fırtına , kaostan sonra yeni bir sayfa açmış futbol takımımız. Gerçekten zor günler geçiriyoruz ve zaman hiç olmadığı kadar birlik ve destek zamanı.

Biraz da bugünkü Dicle Üniversitesi'ni 3 - 2 yendiğimiz maçla ilgili konuşayım. Hakem bugün de felaketti. Ben de her yazımda hakemden bahsetmekten bıktım ama futbol olsun, voleybol olsun bize karşı kendini ispat etmeye çalışmayacak , ego tatminine girmeyecek hakemler gelse keşke maçlarımıza. Neden bir insan 3'e kadar saymakta bu kadar zorlanır ? Çok mu zor yani 3 tane pası sayabilmek ? Birader atla deve değil ki !!! Ne integral alıyorsun , ne de türev kullanıyorsun. Topu topu 1 ( bir ) , 2 ( iki ) ve 3 ( üç ). Üçe kadar sayarken bile kafası karışan hakemler neden bizi buluyor ? Gerçekten düşündükçe işin içinden çıkamıyorum. " Birader hakemlere taktın. Biraz da takımdan bahsetsene " diyenleriniz olabilir. Bir dakika o kısma da geleceğim ama küfürlü tezahurat olmayan bir maçta , oyunu durdurup taraftarın susması için uyarı gönderen bir baş hakem konusuna da birazcık takılayım. Oturup patlamış mısır yiyerek mi maçı izlememizi tercih eder ? Maça gelmeden önce kulübümüze keşke bir faks çekip isteklerini belirtseydi. Haberimiz olmadı beyefendinin isteklerinden. Kusura bakmasın.

Şimdi sıra takımımızda. Her daim diyoruz ki Kanseryaka. Evet kesinlikle öyle. Gençlik ve tecrübesizlik sonucu çok hata oluyor ama artık bazı eksikliklerin geçmesi lazım. Bırakın artık kızlar şu panik havasını. Ereğli maçında kaybettiğimiz setler mi geri geliyor diye salonu bir korku sardı. Sizler de durumun farkındasınız ama artık ipler sizin elinizde. Taraftar her zaman sizin yanınızda. Hatalarınızda dahi moralinizi en üst seviyede tutmaya çalışan , şu an sesi voleybol maçında bağırmaktan kısılmış bir sürü kişi var. Onlar görevini yapıyor. Sizler de farkında olduğunuz hatalarınızın üstüne gideceksiniz. Sizden bunu bekliyoruz. Bırakın rakip panik yapsın. Kendi kendinizin düşmanı olmayın. Rakibin ekmeğine yağ sürmeyin. Sizlere güveniyoruz.

Buse'ye ayrı bir parantez açmak istiyorum. Hani futbolcu olsa , tekmeye kafa uzatacak deriz. Oyununu da beğenmemek elde değil. Seni ve arkadaşlarını görüp tebrik ettiğimizdeki gözlerinizdeki ışıltı hiç sönmesin.

Takımımıza artık genç ve tecrübesiz demek istemiyorum. Tecrübe kısmını sanırım ligin ilk yarısının bitmesiyle söylemekten vazgeçeriz. Şu an için genç bir kadromuz var demek istiyorum. Oyuncularımız da görmüşlerdir ki kaybettikleri maçlarda bile rakip takımların tecrübeli oyuncularıyla aslında aralarında o kadar çok fark yok. ( Ereğli , BJK vb takımlar ) En büyük handikabımız panik yapmak. Yine duyar gibi oluyorum " Genç oyuncular ya , ondan panik yapıyorlar ". İşte buna itirazım var. Ne tecrübeli oyuncular gördük parkelerde aynı panik havasıyla setleri , aldık dediğimiz maçları verdiler. Burda en büyük iş hocamıza düşüyor. O kırılma anlarındaki müdaheleleriyle kayıpsız atlatmamız lazım.

Biraz dağınık bir yazı olsa da umarım meramımı anlatabilmişimdir.

Son olarak ; Mutlu Yıllar Rabia...