9 Mart 2013 Cumartesi

Neredeyiz?

Bir sezona güzel şekilde başlıyorduk yine. 2012-2013 sezonuna görmeye alışık olmadığımız bir durumla başladık. Normal kongre seçimlerimizin aksine bu sefer iki başkan adayı vardı ve Karşıyaka taraftarlarının bu seçimde resmi olarak söz söylemeye hakkı vardı. Ve kongre günü geldi çattı, Cihan Büyükoral ve yönetim kurulunu Karşıyakamızın başına getirdik.

Çok geçmeden Cihan Büyükoral ve yönetimine karşı olan güven kırılmaya başladı. Getireceğim dediği sponsorları getiremedi. Bu sırada takımın başına Cihat Arslan geldi. Muhteşem bir kadro kurdu. Makukula gibi süper lig'in iyi forvetini aldık. Yanında Banahene eşlik edecekti ona, sağ kanatta Dalmat. Orta saha her senenin aksine daha sağlamdı, Adnan Güngör, Fatih Şen, Mehmet Türkmehmet, Taha.. Gol yememek için kareyi koruyacak aslanlarımız vardı, Onur Akbay, Burak Solakel, Sercan Türkeri, Ersin Veli.. Ve tabii kalemizde Necati!

Çok bir beklenti yoktu bu sene takımdan. Ligde kalalım yeter dedik. Ve sezona bismillah diyerek başlamıştık. İlk maç zor, Manisaspor'u ağırlıyoruz evimizde. Muhteşem kadrosu, bütçesiyle Manisaspor geliyor. Böyle bir top oynamak yok, durum 1-1. Kümede kalalım yeter diyen bir taraftar için Manisaspor maçından 1 puan çıkarmak! İkinci hafta Urfa'ya gidiyoruz, durum 1-0. 3 puanla dönüyor takım. Neler oluyor diyoruz, yoksa? İçeriye geldiğimiz gibi Ankaragücü geliyor sahamıza. 2-0. Fatih Şen ve Adnan Güngör ile gelen 3 puan. Allah allah diyoruz, Karşıyaka bizi hiç sevindirmezdi ama? Bir sonraki hafta Buca deplasmanı. Zor da olsa stada giriyoruz bir şekilde ve o da ne? Fatih Şen'in muhteşem füzesi! 2-1 galip ayrılıyoruz Bucadan da, tribünler şaşkın, Türkiye şaşkın.

Böyle haftalar haftaları kovalıyor. Trabzon maçından da bir 3 puan. İlk 5 maçta nağmağlup bir Karşıyaka! Fakat uzun süren bu muhteşem skorları bozabilecek tek isim 6. haftada karşımızda. Kulüplerini kurarken adeta bizi yenmek için totem yapmış Gaziantep B.B. Deplasmanda 3-0 yeniliyoruz ve düşüşe başlıyoruz muhteşem geçen 5 haftanın ardından. Adana Demirspor geliyor, mağlup oluyoruz..

Ve sezon arası geliyor. Ligde durumumuz çok fena değil. İşte Karşıyaka role giriyor bu seferde. Hiç bir sorun yoksa içimizde sorun çıkartıp illa mutsuz olmamız lazım çünkü. Maddi olarak bitik durumda olduğumuz ortaya çıkıyor. Futbolcuların parası ödenmiyor, elektrikler kesiliyor tesislerde. Futbolcular tek tek gitmek istiyorlar, TFF'ye başvuruyorlar. Çocuğumuz, evladımız dediğimiz herkesin gerçek yüzlerini görüyoruz. Onur Akbay yarı yolda bırakıyor en başta. Fakat bunun yanında evlatlarımız ortaya çıkıyor. Adnan Güngör, Necati, Sercan Türkeri, Erdi.. Hepsi sosyal hesaplarından bas bas bağırıyor, biz bu takımı yalnız bırakmayacağız diye.

5 kuruş para almadan bütün yürekleriyle top oynuyorlar. Haksızlıklara taraftarlarla omuz omuza girip karşı çıkıyorlar. Çocuğumuz gibi seviyoruz onları. Bir maçta yeniliyoruz, onlar ağlıyor biz daha fazla ağlıyoruz. Sorun değil giden 3 puan olsun diyoruz, hakemleri görmüyor musunuz hakkımızı yiyorlar lütfen ses çıkarın biraz diyorlar bize. Her şeyin para olmadığını anlıyoruz, teklifler geliyor " Biz bu takımı bırakmayız, onlar bizi en kötü zamanımızda kolladılar şimdi sıra bizde " cevabını alıyor teklif veren takımlar. En kolay maçlarda 3 puan kaybetsek bile alkışlarla uğurluyoruz o büyük yürekli insanları.

Şimdi değişik bir dönemdeyiz, küme düşmemek yine ilk amacımız. Ama biraz şansımız yaver giderse play-off, ilk iki umudu da hala var. Bu sene taraftar için değil, bu çocukların bu semtte aslanlarımız olarak anılmalarını istediğim için istiyorum Süper Lig'e çıkmayı. Bu çocuklara çok büyük bir vefa borcumuz var, bu takım düşse bile bu çocuklar bizim çocuklarımız, kardeşlerimiz, abilerimiz. Hepinize helal olsun!

0 yorum / sen de yaz !:

ÜST TARAFA DÖN